برای من صحنه آخر “یک فیل نشسته است” (هو بو) است. این صحنه پایان تمام احساساتی است که فیلم به من ایجاد کرد. فکر می کنم که فیلم پایان بهتری هم ندیده ام. این فقط 4 دقیقه شات از راه دور است که در آن کارگردان به چیزی شگفت انگیز دست یافته است ، که باعث می شود مخاطب پس از فیلم طولانی 4 ساعته (که لحن کاملا متفاوت دیگری از لبخند زدن دارد) برای شخصیت ها و خودشان لبخند غیرتمندانه ای بزند.